een dag op een mooi en historisch beladen strand.

Het is 30 december en wij gaan 's ochtends om negen uur met de tuk tuk -daar moet je toch een keer in gezeten hebben- naar een strand van Ao Manao. Volgens de Thai die wij hebben gesproken de mooiste plek voor een dagje strand. Het strand ligt op een terrein van de Thaise luchtmacht. De tuk tuk stopt bij een soort van controlepost waar wij ons eerst moeten inschrijven. De dienstdoende soldaat kijkt ondertussen alleen maar op zijn mobiel. Het formulier keurig ingevuld en ik krijg een kort knikje, u mag wel verder. De tuk tuk scheurt over het terrrein en over een landingsbaan, vervolgens komen wij inderdaad bij een mooi strand. Er zijn vooral veel Thai die dit strand bezoeken en er een echt dagje uit van maken. Er zijn hier - net als overal elders in Thailand- voldoende eettentjes. Lijkt wel een beetje op de cote sauvage in Frankrijk, met als belangrijk verschil dat je hier heerlijk en zonder gevaar kunt zwemmen.
Je zwemt dan wel op een bijzondere plek. Op 8 december 1941 mochten de Japanners hier aan land komen op doortocht naar Malakka, Birma, Laos en Vietnam. De toenmalige regering van Thailand heeft tot en met 1944 een pro-Japanse koers gevaren. Daarna heeft de regering duidelijk ingezet op een vriendschappelijke relatie met de VS.
Wij hebben lekker gezwommen en aan het strand gelegen. Na een lekker visje te hebben gegeten met de tuk tuk terug naar het hotel. Natuurlijk weer onderhandelen over de prijs, ja dat is hier echt normaal. Wij konden nu gewoon doorrijden en hoeven ons niet "uit te schrijven". Wat mij betreft een staaltje doorgeschoten bureaucratie.
's Middags een fraai tempelcomplex bezocht. Ditmaal met de eigen fiets een tochtje van zo'n 12 km. Het was de moeite meer dan waarde. Een oude tempel met fraaie boeddha beelden en als toetje bergop nog een grot met daarin een grote liggende boeddha. Op de terugweg nog even wat fruit op een klein marktje gekocht en vervolgens ter afsluiting van de dag op een terras een biertje gedronken. Een Changbiertje!